¡Buenazo!

Wooohooo Montañita!
Eindelijk was ik er dan! Thuis had ik er al over gedacht om erheen te gaan en nu was ik er dan daadwerkelijk. Het kwam heel goed uit, aangezien je met de school er heen kan gaan, en daar dan lessen hebt.
Ik ging samen met Rebecca, een vriendin vanuit Venezuela. Donderdagavond kwam ze aan in Quito en zagen we elkaar eindelijk weer na bijna 3 maanden!
Was heel onwerkelijk om samen te zijn in Ecuador.
Na veel geklets en geslaap kwamen we dan eindelijk aan in Montañita! De busreis duurde ongeveer in totaal 10 uur.
Pfoe en wat was het warm op zeeniveau! Quito valt wel mee met de warmte maar daar hadden we meteen gewisseld voor een zomerjurkje.
Montañita is een klein, toeristisch dorpje zonder hoge gebouwen en goede straten. Het is nog wel echt Ecuador!
Die avond zelfs nog uit geweest! Eerst ga je dan naar de Cocktail Alley or Calle de Cocteiles en vervolgens naar een disco. Het is niet heel groot en er zijn in dit seizoen niet veel mensen, dus meestal is er per dag 1 disco open, of 2. We gingen naar Caña Grill; disco waarvan de helft open lucht en zand op de grond heeft. Heel gaaf. Je danst gewoon op je blote voeten in het zand met de sterrenhemel, mocht Montañita geen wolken hebben, boven je. Geeft je een beetje hippiegevoel.
Op zaterdag zijn we met een groep naar Las Tunas gegaan. Hoewel, zonder Rebecca die een te grote Chuchaki (Kater) had. Heel de dag wezen chillen op het strand, gesurft en heerlijke garnalen gegeten. Echt relaxt dagje. Surfen ging behoorlijk slecht, aangezien zonder les het moeilijker is dan je denkt. De golven waren daarbij ook nog is veel te hoog voor mij! Echt echt zwaar. Je gaat 1 stap vooruit, vervolgens een huge golf en gerombel gerombel: Je bent weer 3 stappen terug.
En daarbij moet je ook nog is dat onhandige board mee sjouwen!
Maar desalniettemin was het leuk!
Vervolgens weer teruggekeerd en me weer verenigd met Rebli. We gingen lekker uit eten bij ¿Porque no?, wat ook mijn nieuwe motto is geworden. De heerlijkste sushis hadden ze daar. Dat wisten wij doordat we gratis sushi kregen aangeboden wegens onze onderhandeltechnieken. ¡Que Chevere!
Zondag waren we naar Salinas gegaan. Een uurtje vandaag Montañita waar al veel meer zon te vinden was. Montañita is rond deze tijd best bewolkt, wegens de verschillende windstromingen die samen komen rond Montañita! Lekker gezond daar en vervolgens op een bananenboot geweest! Supergaaf maar om een of andere manier moest er altijd iemand op mij vallen.. Je kan overigens niet heel rustig zonnen en relaxen aangezien er altijd, maar dan ook altijd, verkopers op je af komen! Op gegeven moment stonden ze even verderop zelfs in de rij! Om het enigszins less annoying te maken, gingen we gewoon lekker met hun lopen grappen. Uiteindelijk met de taxi terug naar het busstation, oftewel met ze 6e in de taxi!
¿Qué mas? Ah si, de lessen waren heel goed! Ik zat samen met een andere jongen waar we de Subjuntivo Imperfecto mee behandelden. Subjuntivo is werkelijk de irritantste vorm in Spaans, aangezien dit niet bestaat in Engels of Nederlands of in welke taal dan ook.
We hadden lekker les boven op het dak en soms in de zon! De lessen in Montañita waren veel beter dan in Quito! Ook leerden we straattaal en malas palabras (vloeken) in het spaans: Qué Bacán y Buenazo (+), Jodete y Puta Madre(-)!
En oh, wat was er een lekkere bakkerij tussen de school en de cabañas (mijn accomodatie). Ik ging er werkelijk vier keer per dag heen! Lekkerste donuts, kaashamananasbroodjes en saucijzenbroodjes.
Het surfen was heel slecht. Ze gaven ons amper les en waren te druk bezig met zelf surfen. Dus ik kan nog steeds amper surfen..
De sfeer was heel gezellig bij de cabañas. Er was een grote tafel waar je gewoon altijd aan kon zitten en waar dan ook altijd iemand zat. Er was ook een zwembad wat heel relaxt was voor in de pauze van je lessen!
Ook is me Spaans flink vooruitgegaan omdat je veel Spaans praat met de mensen die in die Cabañas zitten, terwijl die ook gewoon Engels kunnen.
Zo ging het elke dag een beetje: Spaanse les van 8-10, relaxen in het zonnetje aan het zwembad, Spaanse les van 1-3, Surfles van 3-5, bijkomen en douchen van 5-6, chillen en praten van 6-7, uit eten of zelf koken tot 9, chillen aan de grote tafel of spelletjes doen tot 10 en vervolgens naar de Cocktail alley en uitgaan! Zeker de laatste paar dagen was zonnen, zonnen, zonnen want er was geen wolkje te bekennen!
De laatste avond was misschien nog wel het leukste. We hadden eerst een barbecue met heel de school in de Cabañas, hadden vervolgens Wie ben ik? gedaan en hadden een klein concertje van een van de stagaires. Vervolgens gingen we uit. Mathilde en ik hadden niet zo zin om te dansen dus besloten om gewoon gekke fotos te maken. ¡Fue un buen tiempo!
Volgende dag nog voor de laatste keer naar het strand geweest en uiteindelijk weer met de bus om Montñita te verlaten. Ik ging echter wel naar Otavalo, waar Rebecca woont. En toen gebeurde het:
Ik moest veels te snel uitstappen aangezien ik sliep en de ´busstop´ had gemist! Ik stapte dus gewoon snel uit bij een stoplicht met me handtasje en besloot een taxi tegen te houden. Totdat ik doorhad dat ik me rugzak was vergeten! In alle haast was ik die vergeten uit het ruim te halen. Supersnel een taxi aangehouden en gezegd: VOLG DIE BUS! Heb ik stiekem altijd al een keer willen zeggen. De taxi ging supersnel en daar zag ik 3 bussen van mijn organisatie bij de tolstop staan. Een ging langzaam al weg en moest dus kiezen dus de twee anderen. Ik sprong half uit een rijdende taxi en klopte , gelukkig, op de juiste bus. Hij stopte aan de zijkant en daar zag ik mijn geliefde tasje weer. Pfoe wat een avontuur en angst!
Daarna ging ik naar Rebecca, waar we ons ontbijt (Ja dit gebeurde allemaal nog voor mijn ontbijt!) bij een familie daar hadden. Die vrouw had ons daarna nog even rondgeleid in haar tuintje met allerlei fruit en groentesoorten. Leuk om even te zien hoe mensen daar leven en voor hun eigen eten zorgen. Vervolgens liepen Rebli en ik beetje door Otavalo en ook nog een beetje shoppen! Daarna werden we opgehaald door Ecuadoriaanse vrienden van haar en gingen we naar het Meer! Supergroot en mooi meer maar oh zo koud! Toch wouden we gaan zwemmen! Koud koud maar wel gaaf om gedaan te hebben. Daarna gingen we naar een natuurpark met een of andere boom die speciaal is in Otavalo. Eenmaal terug in haar residencia nog wat How I met your mother gezien en vervolgens weer terug naar Quito gegaan.
Voelde toch wel goed om weer in je eigen bedje te slapen! Ik kan niet voorstellen hoe dat straks weer voelt thuis!
Dit weekje was heel relaxt en ben blij dat ik het gedaan heb! Nu weer terug in het koude Quito maar toch al weer een heel programma voor de boeg. Maandag naar Quicentro geweest en een nieuwe broek en bikini gekocht waar ik heel blij mee ben, vandaag ga ik naar de bioscoop en even later een drankje doen op Plaza Foch en morgen nog een keertje naar Otavalo! Ik wil meer meer meer souvenirs.

Besos,
Leonie