Gran Sabana y Roraima

13-08-12

Daar gingen we dan. 3 uur sochtends de jeep klaarmaken, afscheid nemen van je kleren en dan voor een van de laatste keren normaal ontbijt eten.
Met ze tienen in de jeep en twee begeleiders is best proppen. Heel fijn zat ik natuurlijk in het begin precies tussen de spleet van de banken en begon mijn reis dus meteen lekker. Ach, iedereen ging toch slapen en op een of andere manier lag ik uiteindelijk lekker. De rit duurde de eerste dag tien uur, met een paar plasstoppen onderweg. Uiteindelijk kwamen we bij het zwitserse kamp aan, oftewel een dikke oude Bruno die verhuist is naar Venezuela. We gingen ons tentje opzetten, ik zat met Rebecca in een tent, en sprongen daarna heerlijk in de rivier. De stroming was overgens zo sterk dat we meteen een goede workout hadden. Daarna meteen lange kleren aangetrokken want oh wat werd ik gek van de pulipulis. Toen we eenmaal lekker aangekleed waren heb ik iedereen opgetrommeld om te gaan weerwolven. Het was erg gezellig en iedereen is al fan van het spel.
In het zwitserse kamp was een aapje heel zielig vastgeketend. Erg sneuu. Er waren ook een paar papegaaien die wat woordjes konden zeggen en homo riepen in het spaans. Na het wassen van de dishes in de rivier en genoten van de sterren gingen we allemaal lekker slapen.
(Overigens na drie uur mijn luchtbed opgepompt te hebben omdat ik de dop erniet op had gedaan -no comment- )

14-08-12

Weer vroeg op om door te rijden naar de volgende stop. Gelukkig was ons ontbijt cornflakes dus mijn dag was al goed. We gingen langs het stadje Las Claritas, waar het erg onorganiseerd en venezuelaans was. Er was een marktje waar ze de vis schoonmaakte op straat en vervolgens alle schubben op straat lieten liggen. Na wat Sinasappels gekocht te hebben gingen we maar weer snel door. De sinasappels zijn hier overigens groen en als je ze open snijdt, lijkt het op een limoen.
Ons tweede kamp was een groot mooi kamp met strohutjes en een grote waterval. Al snel gingen we naar de waterval waar we onder zwommen en achter liepen. Heerlijke sandwiches gegeten toen we weer bij ons kamp waren en uiteindelijk weer die verrekte tent op gezet. Rebli en ik hadden een hele goede plek, wat we overigens best vaak hadden. Helaas was ze wel een beetje ziek. Het afwassen moest een eindje verderop waar ook een klein dierentuintje was met een papegaai, taketoe en een hertje. Nadat ik mee had geholpen met het eten gingen we weer vroeg naar bed aangezien we ook vroeg op staan altijd. De sterren waren weer fenomenaal. Het voordeel van een waterval bij je kamp, werd dan ook weer een nadeel, met als gevolg duizend keer naar de wc te moeten in de nacht. En dat was dan nog best een eindje lopen ook. Toch redelijk goed geslapen op mijn bedje die ik weer een tijd CPR heb gegeven.

15-08-12

Na het gebruikelijke opruimen en afbreken van de tent, gingen we weer op pad. Ik had overigens een van-palmbladeren-gevlochten armbandje gekocht bij het winkeltje bij het kamp, erg leuk. Onze eerste stop was bij een waterval. Ik geloof dat het dertien meter hoog was. Brendan, onze begeleider, zei dat we er af mochten springen en ik dacht even dat tie een grapje maakte, totdat de andere begeleider, Harrison, zo in het water plonste. Na een paar minuten van ongeloof en twee anderen die sprongen , vond ik dat het mijn beurt was. Thomas zat te wachten en ik zei dat ik wel eerst ging. Ik bleef vijf seconden kijken en vond dat het toen mijn beurt was. Ik schreeuwde alsof er iemand vermoord was maar uiteindelijk kwam alles goed en was het heeeeeel gaaf.
Onze tweede stop was bij een andere waterval. Dit keer van 90 meter. Daar vond ik het echter niet zo nodig om van af te springen. Na een groepsfoto en de Kaufraus van allerlei armbandjes van Noemi, kwamen we aan in San Francisco oftewel Koromakopay ofzo. Vrijwel meteen toen we aankwamen gingen we hiken. Het zou twee uur duren maar dat was dus alleen de heenweg, zonder stops meegeteld. Ach het was wel te doen ookal had ik me muziek soms echt nodig. Onze stop was bij een hele mooie waterval. Echt geweldig. We konden m beklimmen want het was een soort waterval in treetjes. Na het onhandige omkleden gingen we weer verder. Op de terugweg met twee amerikanen gepraat over American Politics en het compliment ontvangen van hen dat ik bijna tot geen accent heb en dat als ze niet lang met me praten, dachten dat ik van amerika of engeland kwam. Dat vond ik toch wel leuk om te horen :)
Onze tent konden we opzetten in de achtertuin van Leno, vriend van Brendan en president van dat stadje. Nog even meegevoetbald met de venezuelaanse meiden door te vragen met mijn gebrekkige spaans: Podemos jugar tambien?
Uiteindelijk goed geslapen op het feit na van het in het midden van de dag naar de wc moeten.

16-08-12

Eindelijk uitgeslapen! Tot 7/8 uur in bed gelegen wat hier dus uitslapen is. In de ochtend, voor ons dan ongeveer middag, hadden we een tourclass over de pemon people, een volk dat in de Gran Sabana leeft en hier al tienduizenden jaren leeft. Het opmerkelijkste is dat zij in de natuur geloven. Schreeuwen bij een waterval zorgt voor slecht weer, hete saus wegspoelen in een koude rivier is een no-go en plassen in de rivier is al helemaal duivels. Uiteindelijk keken we ook hoe Cassave bread werd gemaakt; een van de meest gegeten dingen in Vnezuela geloof ik. Het is een heel proces wat te veel is om nu te vertellen, erg indrukwekkend dat wel.
Toen we terug waren gingen we armbandjes maken met Lenos vrouw. Ik heb nu zelf een armbandje gemaakt met pitjes, die best goed gelukt is.
Me rug deed erg pijn trouwens. Het voelde bijna net zo als toen de keren dat ik van die pijn niet op kon staan en vreesde even voor Roraima. Gelukkig is Charissa ook masseuse en was ze zo lief om me even te behandelen. Volgende dag was het al een stuk beter.

17-08-12

Weer flink moeten bezuinigen op je kleding want deze dag was de vertrek van Roraima. Na dingen achter te laten bij Leno, vertrokken we naar Paraitepui. De weg erna toe was erg hobbelig en na een paar kopstoten waren we in Paratepui. De eerste 45 minuten waren best zwaar maar daarna ging het wel. We moesten twee rivieren oversteken, dus schoenen uit en sokken aanhouden. Zo onhandig als ik ben had ik iedere hand nodig om veilig aan de overkant te komen en goddank ben ik niet in de rivieren gevallen. De rivieren waren Rio Tek en Rio Kukenan. Na de rivieren nog wat Nederlandse liedje met Charissa gezongen en uiteindelijk kwamen we aan in ons kamp: Camp Kukenan. Het kamp was gewoon een hobbelig stukje land met een klein overkappinkje om te koken. We hadden weer een goed plaatsje gevonden en sprongen snel in de nu wat koudere rivier. Wat kleren gewassen en me haar gewassen met die blauwe zeep, want shampoo kan natuurlijk niet.
Na het eten begon het te regenen en gingen we allemaal lekker chocomel drinken in het soort van huisje. Natuurlijk met lange kleren aan want die pulipulis zijn verschrikkelijk.

18-08-12

Na de denk ik vier uur durende hike van de dag ervoor had ik eigenlijk geen spierpijn. Dit keer moest ik het zware deel van de tent dragen, en oh god wat was me tas ontzettend zwaar. We moesten ook half door de modder lopen en door de zware tas had ik niet veel balans. Gelukkig liep Sandra achter me om me af en toe weer recht te duwen. Deze dag was ongeveer ook weer 4-5 uur maar met een paar stops wordt dat dan al gauw langer. We kwamen aan bij Base camp en Rebli en ik hadden veruit de beste plek. Hoog in de heuvel uitkijkend op heel Gran Sabana en stro onder ons tentje. We gingen maar weer naar de rivier, dit keer alleen ik en Rebecca want we waren best sloom. Het water was freezing cold en na allerlei rare geluiden die we moesten maken omdat het zo koud was ben ik toch twee keer kopje onder gegaan. Misschien kwam het toch door ons, maar het ging regenen en al gauw kropen we naar ons bedje toe.

19-08-12

Zo als gewoonlijk wakker worden en flink naar de wc moeten. Snel een steen gezocht waar ik enigszins privacy had en geplast met een van de mooiste uitzichten die ik ooit gehad heb tijdens de wc. Das ook wat!
Na een koffie in de vroege ochtend en de pap waar ik al wat gewend aan ben, zeker nu er perzik en rozijnen in zaten, gingen we weer verder met dag drie van onze Roraima reis. Dag drie zou een van de zwaarste dagen zijn maar dat viel reuze mee. Het was juist heel leuk!
Ja het was klimmen met handen en voeten, en het was heel steil, maar echt heel leuk om te doen. We gingen letterlijk door de jungle heen en kwamen bij onze pauze dan eindelijk aan bij de wand van Roraima. Na wat kusjes op de muur, moesten we nog veel verder; onder een waterval door en langs veel gladde stenen. Toen we eindelijk bij de top waren, was het feest. Na veel fotos en overwinningsdansjes , liepen we verder over de Tepui. We moesten naar een Hotel, oftewel een grot, wat nog best ver lopen was. De Tepui ziet eruit als de maan! Planten die alleen daar leven, rotsen die op dingen lijken en kikkers die alleen hier leven. Uiteindelijk kwamen we aan bij ons grotje wat erg mooi was. Al snel gingen we naar een andere grot om ons te wassen. Het was erg erg erg koud en na de gebruikelijke rare geluiden van de kou ging ik weer kopje onder tot drie keer toe. In de avond werd het al heel koud dus met lelijke sokken in slippers en andere modefouten aten we ons avondeten op en gingen we gauw naar bed.

20-08-12

Deze dag gingen we op de Tepui rondlopen. Na een mooi uitzicht gezien te hebben over heel Gran Sabana en ons pad wat we gehiked hadden, gingen we lopen naar de Jacuzzis en andere spectaculaire dingen op de Tepui. Na de lunch onder een klein afdakje, begon het te regenen. Met bakken viel de regen naar beneden en na een uur ofzo wachten besloten we dan toch de regen te trotseren. Me regenjas begaf het en al gauw was ik zeik en zeiknat. Me enkel deed al pijn en door de kou werd de pijn verschrikkelijk. Ik liep stug door en na de indrukwekkende natuurlijke jacuzzis waar we toch niet in gingen met dit weer, waren we bij ons grotje. Aangezien ik niks meer droog heb ging ik door met de modefouten: een hemd, tshirt erover, fleece erover, kort joggingsbroekje, een geleende legging eronder, sokken met slippers. Alsof dat nog niet genoeg was waren alleen mijn pijpen droog van de afritsbare broek dus deed die ik er ook nog maar onhandig overheen. Al gauw was mijn sexappeal dus erg hoog, zoals je leest....
Het was nog steeds erg erg erg koud. Het was geloof ik drie graden en dan zit je daar te rillen. Gelukkig waren de sterren erg mooi!
In de slaapzak zat je dan nog steeds met alle kleren aan en zelf je voeten in de drybag.
Heb ik al over de poepstaaf verteld? Heeel grappig. Als je naar de wc gaat moet je op een soort stoel zitten met een plastic zak, je doet daar je behoefte in en na wat kalk erover stop je het in de poepstaaf. Harrison deed het voor en we kwamen niet meer bij van het lachen. Het was heeel grappig. Wij zeggen hier trouwens niet: Im going to shit. Nee we zeggen: Im baking a cake. Klinkt toch wat netter, ookal zijn er al een paar keer misverstanden daarover geweest.

21-08-12

De terugreis! Me enkel deed nog verschrikkelijk zeer en aangezien de kleren niet droog werden , veranderde me drybag in een wetbag en stopte in daar maar al me natte kleren in. Ik leende een spijkerbroekje van Betty aangezien ik dus niks meer over had en echt het minimale had meegenomen. Binnen een paar uurtjes waren we beneden en hadden we lunch in de base camp. Er waren ook andere mensen die tonijnsalade als lunch hadden en keek vol afgunst hoe zij die naar binnen werkten. Oh wat hadden wij ook zin in een keer geen pasta maar iets gezonds zoals salade. Onze lunch bestond dan uit soep dus dat was ook een keer wat anders. En zelf gemaakt brood wat erg lekker was. Vervolgens gingen we apart door en liep ik met Charissa verder.
En toen gebeurde het. Daar floepte me voet door de modder en lag me hele linkerhelft in de modder. Charissa en ik kwamen niet meer bij, en toen ik even later ook niet op kon staan en weer weg gleed was de pret helemaal te beleven. Met een lekkere modderkont stapte ik vrolijk verder.
En toen gebeurde het andere. Ook Charissa viel. Over een klein steentje viel ze erg dramatisch ten gronde. Omdat we onze armen omhooghielden door de dikke vingers die we kregen van het hoogteverschil, zag deze gebeurtenis er alleen maar grappiger uit.
Na de twee rivieren weer over te steken, en een paar mensen die erin waren gevallen, kwamen we bij ons kamp. Erg raar om te beseffen dat je die ochtend nog boven op die berg stond en dan nu zoveel kms ver weg bent. Na weer de zoveelste douche in de rivier en wat chocomel gingen we heerlijk slapen.

22-08-12

WAT EEN SPIERPIJN! We strompelden en strompelden om onze laatste km te maken en in Paraitepui terecht te komen. Nog steeds was alles nat en liep dus maar alleen in een legging en tshirt verder. Het laatste uurjte of twee uur ben ik flink doorgestapt met me muziek op die ik bewaard had. Uieindelijk kwam ik aan in Paraitepui wat echt heeel geweldig is. Eindelijk ben je er dan. Schoenen uit en in de bak gooien. Zitten en eten. Drinken en voor je uitstaren, wetend dat je niks meer hoeft te doen. Heeeerlijk.
De schoenenbak was smeeeerig. Vol met modder en vieze geuren. Mijn schoenen die eerst blauw waren, zijn nu donker en grijs.
Na die heerlijke jeepreis kwamen we aan in de Posada. Ik sliep op de kamer met Charissa en Noemie en na een fatsoenlijke douche, die te heet was of te koud, maakten we ons dan eindelijk weer op en zagen we er weer fatsoenlijk uit. Op naar Brazilie!
Een heerlijke bbq stond daar op ons te wachten. Ik zat voller dan vol en kon echt niets meer eten. Ook hier sta ik al weer bekend dat ik veel eet en toen Thomas en Justin toen zeiden: You are a strong powerful woman, Leonie, we know there is some space left, kon ik dat vetdruipende stukje spare rib natuurlijk niet meer laten liggen. Als toetje kwam dan ook nog die heerlijke ananas die ook nog naar binnen werd gepropt. Al snel stond er een lange rij voor de wc om je blaas te legen, zodat je maag meer ruimte had. Alsof dat nog niet genoeg was besloten Charissa ik en Thomas naar de Tequila bar te gaan en nog wat cocktails naar binnen te krijgen. Een soort Mojito hadden we en vervolgens de beste cocktail ever: Piña y fresa con wodka y crema. Zoo zo zo lekker. De vrouw begon het ook nog lekker bij te vullen met roomijs dus we zaten voller dan vol. Charissa en ik praatten veel met de barvrouw en een meisje die we op Roraima hadden ontmoet. Het moest natuurlijk in het Spaans en dat verliep nog best goed. Het ging dan vooral over onze volle maag en naar de wc gaan, maar het was heel gezellig. Toen we terug in Venezuela waren stond daar ons bedje(!!!!) op ons te wachten. Heerlijk tien uur geslapen!

23-08-12

Weer terug naar huis! Althans, richting huis. We gingen weer slapen in het Zwitserse kamp dus weer een tijdje in de jeep, zon vijf uur. Het ging best snel en na veel chupetas (lollies) kwamen we aan in ons zwitserse kampje. Het aapje begon mijn lolly af te pakken wat heel komisch was.
Na het eten ging iedereen meteen naar bed, want was nog steeds afgepeigerd van de reis. Het was verschrikkelijk warm in El Dorado dus we lieten de buitentent maar op de grond liggen. We moeten echt weer acclimatiseren aan dit weer.

24-08-12

Om drie uur opgestaan voor diie laatste tien uur in de jeep. Gaat sneller voorbij dan je denkt, en Brendan zei ook dat we het heel snel deden. Met twee zieken in de auto deden we veel stops maar toch ging het snel. Als lunch gingen we gewoon in een restaurantje zitten en mochten we gewoon de stoelen en tafels gebruiken. We hadden er echt een zooi van gemaakt maar okee. En het was eindelijk tonijnsalade. Heeeeerlijk. Na weer het meeste gegeten te hebben, net zoals Charissa, denkt iedereen volgens mij dat Nederlanders ongelooflijk veel eten.
En dan waren we eindelijk thuis. Meteen naar het strand gegaan en in die warme zee gesprongen. Daarna eindelijk weer met fatsoenlijke shampoo gedoucht en een bed geclaimd. EINDELIJK IN EEN BED. Me bedje moest wel eventjes op me wachten, want we hadden een feestje. Een paar mensen gingen weg dus vandaar. Na veel merengue gedanst en gewoon gedanst en gek gedaan gingen we dan uiteindelijk naar bed. Heerlijk.


De reis was superleuk en onze groep ging heel goed met elkaar om. Onze begeleiders waren ook top! Binnenkort gaan we naar Caripe, ik denk vrijdag. Wordt vast erg leuk!
Wegens dat we zoveel gedaan hebben, vergat ik trouwens te vertellen dat we ook een glijbaan hadden in de rotsen. Het was in SF en het was gewoon een natuurlijke slide in een niet zo steile waterval. Heel pijnlijk, leuk en grappig want iedereen liep halfnaakt door dat de bikinis losgingen.
Nu stop ik met schrijven want dit was een heel verhaal.
xxxxxxxxxxx