Muggenhoop

Daar gingen we dan, op naar de Orinoco Delta. De Orinoco is een rivier die Venezuela middendoor deelt. Onze begeleiders waren Harold en Harrison, oftewel ´Har-Har´. Het was zon 5 uurtjes rijden voordat we aankwamen bij ons begin. We zagen onze eerste Bora door de rivier stromen, een drijvende plant die meestroomt met de rivier. Helemaal enthousiast maalten we duizenden fotos van die ene Bora, little did we know dat we nog duizenden, nee miljoenen, Boras zouden zien. We stonden erop voordat we weggingen, lunch te hebben maar stom genoeg was het brood weg. Gelukkig kregen we zomaar brood van een Venezuelaanse.
Na onze buik rond te hebben gegeten, stapten we dan eindelijk in onze kayak om ons avontuur te laten beginnen. Ik zat met Betty in de kayak, maar we zouden elke dag wisselen. Grappig genoeg kon Betty niet heel goed sturen en belanden we na tien minuten al half in een boom. Na bijna omgevallen te zijn gingen we toch maar door, with our hopes up.
De rivier was prachtig met hele mooie bomen, vogels en het water zelf eigenlijk ook. De eerste dag was zon 4 uur denk ik en we kwamen aan bij Mata de Mango. Meteen toen we aankwamen onze lange kleren aangedaan en muggenspray. Heel warm, maar nodig. Toch waren ze erg verbaasd hoe weinig muggen er waren, dus we hadden geluk! Okee, er waren veel muggen, in Nederland zou het een plaag zijn, maar we zijn tegenwoordig wat gewend. Snel onze hangmatten opgehangen en naar de ´wc´ gaan zo lang mogelijk uitgesteld. Vlak voor het naar bed ging, moest ik toch en oh god wat een drama. Alle muggen gingen direct op mijn cullo blanco en als resultaat een jeukend kontje. Nee ik was niet heel charmant daar.
De eerste nacht was verschrikkelijk, doch grappig. Ik kon maar niet slapen en toevallig was Rebecca naast me ook wakker, dus besloten we maar te praten en te luisteren naar de geluiden om ons heen. Uiteindelijk heel eng, het geritsel van de bladeren, het gezoem van muggen en het gestommel van dieren om je heen. Op een gegeven moment hoorden we zelfs mensen lopen en zwemmen, wat achteraf dus vissers bleken te zijn. Gelukkig was Rebecca wakker anders was het toch wel heel eng geweest.
De volgende dag was een non kayak dag. We bleven in ons kamp, Jeee niet helemaal je hangmat weer naar beneden halen, en hadden onder andere survival klas. Maar eerst, zo actief als Rebecca en ik waren, klommen we in de boom waar een schommel aan vast was gemaakt door Harrison en zwiepten we over het water naar beneden. Heel gaaf. Best zwaar aan je armen, maar na drie keer scheepsrecht had ik eindelijk een hele zwaai. Dit hebben we eigenlijk de hele dag zowat gedaan..
Ook hadden we dus survival klas. We zouden een tafel gaan maken, dus eerst de jungle in met een machette en is flink die bomen naar beneden hakken. Enorm veel muggen en beestjes daar maar okee. Onze tafel stond uiteindelijk, hoewel ik er niet veel aan mee heb geholpen want ik werd gek van de muggen en ik vond de schommel toch wel wat leuker gheghe.
In de avond hadden we Pirañas gegeten die gewoon naar lekkere vis smaakt, alleen dan een vis die je grijnzend aankijkt. Daarna gingen Betty en ik Baba hunting doen. De dag ervoor waren de andere geweest, dus nu waren wij aan de beurt. Het was heerlijk om in die motorboot te zitten met de wind in je haren, koel en zonder muggen. De lucht was donker en roze, erg mooi. Uiteindelijk hadden we 5 Babas gevonden en 1tje namen we mee naar het kamp om aan de rest te showen. Vasthouden kon helaas niet, daar zijn die minikrokodilletjes te sterk voor, oftewel wij zijn te slap.
De tweede nacht was gelukkig beter :)
Dag drie gingen we weer in de kayak, dit keer zat ik met Sandra, die we nu Snacks noemden omdat ze altijd zat te eten. We hadden dat overigens allemaal. Ik was Leonie ¿Hè?, omdat ik dat in plaats van What did you say zeg. Rebecca probablemente, want dat zegt ze altijd. Curious Kathi, omdat ze echt alles wilt weten. Mono Harrison, puur omdat hij op een aapje lijkt en Betty question, want ze vraagt alles duizenden keren. Okee okee, genoeg inside jokes.
De derde dag zat ik dus bij Sandra, jeee eindelijk koekjes en chocolade wat ik twee maanden niet gegeten heb, en het was ongeveer 4 a 5 uur denk ik. Het laatste stuk was over een meer, en oh god wat was dat zwaar. We hadden tegenstroming en na al 4 uur gepeddeld te hebben, is dat behoorlijk zwaar. Sandra en ik zongen maar liedjes en gingen in dat ritme peddelen. Dat hielp, ongeveer.
Onze tweede accomodatie, als je dat zo kan noemen, was een open stalen gebouwtje met een verdieping. Enorm roestig en lekkend, maar na een dak te hebben gemaakt van een zeil was dat niet zo heel erg. Onze lunch was dat heerlijke Jungle bread met kaas, ham, tomaat, komkommer. We moesten met onze kayak terug naar het meer , aangezien zwemmend tussen de boras niet heel ideaal is. Heel stom met je scheermesje en wat blauwe zeep je weer fatsoenlijk proberen te maken en dan enigszins schoner terug te komen. En toen gebeurde het. De hele dag had ik gewoon in me bikini rondgelopen zonder muskietospray, om een of andere reden was ik half immuun voor ze (misschien de b12 tabletten?), maar toen we het eten op tafel zette, kwam er in de verte iets aangevlogen. Okee zo dramatisch was het niet maar wat was dat toch een zwerm van muggen! We vluchtten naar onze hammock met klamboenet en aten daar onze maaltijd maar. Een voordeel, ik pakte niet weer te veel eten. Maar zoals mijn blaas altijd doet, moest ik op het onhandigste moment naar de wc. Ik vluchte de hangmat uit en deed mijn ding, om terug te komen met een nog jeukerende kont. Ach op zich viel het wel mee, alleen het was zooo warm in je muskieto net. Gelukkig ging het regenen en werd het kouder:) Thank you raining season!
De volgende dag was onze 12 uur durende kayakdag. We werden gewekt om 3 uur snachts en vertrokken zo snel mogelijk. Ik zat met Rebecca in de kayak en het kayakken was helemaal in het donker want we moesten zonder headtorch kayakken. De maan is hier overigens gekanteld. Echt een lachend mondje. Heel apart. Ongeveer 3 uur later, na de mooie zonsopgang, hadden we ontbijt in de kayak. We koppelden aan de motorboot en kregen onze cereals. Het grappigste nog waren de apen. Ik weet niet hoe ze heten maar wat maken die geluiden. Schreeuwapen misschien? Rebecca en ik gingen ze na doen, wat uiteindelijk leidde tot een symphonie van alle dieren. Ik liet mijn meeuw horen en Rebecca haar schaap. En dat doe je dan, als je zo lang moet kayakken.
Op een gegeven moment konden we niet verder. De Boras hadden de rivier geblokkeerd. Na echt een halfuur van doorheen spitten kwamen we er door heen.
Ook Toekans hebben we gezien, en hele tijd papagaaien. Echt heel gaaf om zulke dieren in het echt te zien en in het wild. Overal waren aapjes, so cute!
Onze lunch was ergens op een veldje, en oh wat had ik een hoofdpijn. Ik ben niet zon drinker, behalve als het om alcohol gaat, en ik had een lichte soort van zonnesteek denk ik. Maarja gewoon lekker door gekayakt en gebabbeld. We hadden overigens een hele goede manier gevonden om te plassen, aangezien dat niet zomaar in de rivier kan, direct, want er is een vis die dan lekker naar binnen kruipt, wat je niet wilt hebben. De manier, die Rebecca had uitgevonden, was dus in het water springen, over de kayak heen hangen, je cuca boven het water houden en je ding doen. Werkte heel goed! Na deze methode gevonden te hebben, lagen we dus continu met alle meiden over de kayak heen. Hilaaarische fotos. Vooral omdat onze gidsen, allebei mannen, dan een beetje onwennig daar zaten en verbaasd erover dat wij zoveel deden plassen.
Onze derde accomodatie was een school. Heel anders natuurlijk dan in Europa; Mensen zien dit als een gebouw en dus een plaats om te leven en dus leven ze in de school. Hier was ook een zwerm van muskietos!
Maar het was een goede plaats om te overnachten!
De volgende dag gingen we weer weg, na het kopen van armbandjes enzo, en ik zat met katharina. Het was serieus maar een uurtje, want we kayakten zo snel.
We kwamen aan bij onze vierde accomodatie waar we 2 nachten zouden blijven. Dit was Piñas house, een indianenstam. Dit was overigens in de Orinoca zelf. Het was een huisje boven het water en we zaten dus direct naast het water. Er waren werkelijk miljoenen Boras! En...Golofas... WAT EEN VERSCHRIKKING. Ik hou van muskietos in vergelijking tot deze duivels van hel. Het zijn paardevliegen volgens mij, of iets in de richting van horzels. Er zitten de hele dag minstens 5 op je huid, en bijten en sabbelen gewoon recht van je huid. Kortom, je zit onder het bloed en happen uit je huid. Op gegeven moment word je er echt gek van. In de avond gingen we naar een andere Lodge, dicht in de buurt. We gingen met motorboten onder die prachtige sterrenhemel en jaaa ik zag mijn derde vallende ster in mijn leven. Na wat Cuba Libre en dat speciale cocktailtje van Brazilie, werd het behoorlijk gezellig. Er was daar het grootste knaag dier van de wereld. Een watervarken? Wasserschwein? Soooo cute. Rebecca vond dat beest maar niks maar hij was zo schattig! Een hamsterkop met eendenvoeten en een otterlijf. Hoe gek kan je het bedenken? Oh en een tarantula op me hoofd gehad. De anderen wouden dat niet aangezien ze muggenspray ophadden waar de tarantulas niet tegen kunnen, maar op je hoofd zit immers niks en aangezien ik die sterke cocktailtjes achterover had geslagen was ik oppeens een stuk dapperder en leek die angst voor spinnen verdwenen. Okee niet helemaal want toen die viel schreeuwde ik het uit, hele grappige foto daarvan. Ook een schorpioen op me hand gehad , die overigens ongiftig was gemaakt, dont worry.
Slapen in een hangmat is daarna niet een van de fijnste dingen, maar ik sliep gelukkig prima!
De volgende dag was een beetje rondhangen. We mochten in een echte kanoe rondvaren, zon zelfgemaakte houten, en verder een beetje gezwommen. Wat armbandjes gekocht en een survivalclass gehad in vuur maken. Ook kwam een oude vrouw wat vertellen over de cultuur maar ze sprak alleen de Warao taal dus we verstonden haar niet echt. Ik gaf ondertussen maar wat van mijn Winni de pooh stickers aan de kleine kinders, waar ze heel blij mee waren.
Toen was onze ena laatste kayak dag. Ik zat met Harrison, waar ik overigens heel hard mee kan lachen. We hebben een inside joke. Ik zeg dan Bajate! tegen hem wat we normaal altijd tegen de honden enzo zeggen. En andersom. Het is eingelijk heel grappig maar zoals alle inside jokes die je dan verteld, klinkt het achteraf eigenlijk heel dom.
Maar goed, uiteindelijk kwamen we na op zich best lang peddelen, 6 uur?, aan bij ons laatste accomodatie punt. Heel veel varkens enzo maar ik vond het een goede plaats. Er was een klein hondje die we Golofa noemden, om maar goede herrineringen te hebben aan een Golofa in plaats van irritante zoemden bijtende vliegen. Er was een prachtige zonsondergang en we hadden vele fotos gemaakt. Verder gewoon gerelaxt en gepraat.
De laatste dag zat ik weer met Kathi in de boot. Toen we uiteindelijk ons eindpunt zagen, werden we zo lui dat we besloten daarheen te drijven. We waren immers toch veels te vroeg al en we hadden de stroming mee. Lekker gekletst met de meiden en uiteindelijk kwamen we dan aan. Afgepeigerd maar voldaan en trots! Na het schoonmaken van de kayaks werden we dan eindelijk opgehaald om naar huis te gaan!
Het was een geweldige ervaring en ik zou me familie er graag mee naar toe nemen, dan misschien met een motorboot voor mijn grijswordende ouders, om te laten zien wat ik heb meegemaakt. Een van de grote verschillen die ik tot nu toe heb meegemaakt zijn toch wel de luxeverschillen. Als ik nu een chocoladereep zou krijgen, zou ik er een maand mee doen ipv alles naar binnen te schrokken. Ik zou nu zoooo blij zijn met zon chocolade reep hmmm.
Ook afgelopen ochtend in het hotel in Lima (ja ik was lui om dit te schrijven en schrijf het nu pas) was ik zooo blij met een hard broodje, terwijl de andere Nederlanders, net uit Nederland komende, echt dachen oh dat zijn vast vieze oude broodjes van 3 dagen oud. Ja ik waardeer de luxe nu meer :)
Ik zal binnenkort me fotos van deze reis uploaden maar ik vergat mijn cardreader. DOOOM.

Adios mi amigossss.