Mi vida de las semanas pasadas

He hecho mucho en las semanas pasadas, otra vez.
Voordat we naar caripe gingen, hadden we nog eerst een druk programma voor de boeg. Onder andere abseilen van een waterval. Heel gaaf, want je moest ook over de waterval springen. Natuurlijk was ik degene die weer midden in de waterval terechtkwam... Het water stortte over me heen maar het was eigenlijk best cool omdat het nu meer een uitdaging was om overeind te komen en verder te abseilen. Eerst hadden we abseilen geoefend van een klimwant, wat ik toen heel eng vond, maar de waterval zelf was best te doen voor ons hoogtevrezers.
Verder hadden we een boat tour, wat eingelijk gewoon naar een strand gaan was en en en en wakeboardeeeen. Niet iedereen kon opstaan, maar wonderbaarlijk lukte mij het en een ander meisje ook. Helaas werd ik achteraf ontvangen door 5 lachende jongens, om vervolgens te horen dat me mooie witte kont te zien was hele tijd. JEEE. haha ach..
Vervolgensssss..

Caripe:

Na weer 4 uur in de Jeep hebben gezeten, kwamen we aan in onze campamento. De stijl was Kenia, maar dat was eigenlijk ver te zoeken. Al gauw werden we rondgeleid en kwamen we in een paradijs voor fruitliefhebbers; Sinasappelbomen, mandarijnstruiken en bananenbomen. Allemaal groen natuurlijk, in vergelijking tot thuis, maar muy muy bien.
Al gauw was ons buikje vol. Na wat culturele les in het spaans, o god, hebben we eigenlijk niet veel meer gedaan de eerste dag.
De tweede dag deden we een tocht naar een waterval, erg mooi! Het hiken was natuurlijk niks vergeleken met Roraima maar nog steeds met me pijnlijke enkel was het toch niet heel fijn, maar toen we aankwamen bij de waterval was die pijn verdwenen als regen voor de zon. Na wat boobiepictures, wat Luis heel graag wou maar met onze handen ervoor natuurlijk, en lunch gingen we weer terug om vervolgens weer spaanse les te hebben. Me bed was overigens echt poep. Ik lag in me bed en er was echt 1 plank onder me, waar normaal altijd heel veel planken zijn waar het matras op ligt? Ik verhuisde dus naar het bovenste bed van het stapelbed maar ook dat was niet op rozen liggen. Het voelde als een hangmat want hij zakte zo ver in (en nee zo zwaar ben ik ook weer niet) dat me rug daar ook kapot ging. Toch twee nachten geslapen maar dat was echt het limiet en verhuisde toen maar voor de derde keer naar een twijfelaar waar Kathi in lag. Veel beter. Naast de hike naar de waterval zijn we naar Cerro Negro gegaan. Dit is een berg van iets boven de twee kilometer. Het was net zoals de derde dag in Roraima echt wel klimmen. Dit keer had ik echt wel me muziek nodig want hiken wordt ik nu wel een beetje zat. Na weer wat boobiepictures en lunch gingen we weer naar beneden, wat overigens langs de rand was dus best eng. Vervolgens zijn we naar de koffieplantage gegaan. We hebben elk proces gevolgd en natuurlijk geproefd: fue muy rico.
We zijn ook naar de Guacharo cave gegaan, het monument van Caripe/Guacharo. De Guacharos, grote vogels, schreeuwden hele tijd of klikken voor hun sonar. We zagen wat formaties, en hoewel onze gids nogal seksistisch was en allerlei dingen zag in formaties, oftewel stalagmieten, was het erg mooi om te zien. We hebben een Guacharo vastgehouden aangezien sommigen kleintjes verstoten worden als natuurlijke selectie.
Die avond zijn een paar, including me, naar de pizzaria gegaan waarbij we continu spaans hebben gepraat met Carlos, de campamento owner. Ik sprak het meest en ja ik was best trots op mijn spaans.
Een van de leukste dingen was toch wel het hot chocolate making. We deden het hele proces: Verwarmen, pellen, malen en uiteindelijk chocolademelk maken. Heeeerlijk. Natuurlijk konden we onszelf niet beheren en zaten we al gauw onder de zwarte afgifte, oftewel roet denk ik, van de cacoa bonen. Heel grappig, en hele grappig filmpjes en fotos.
Ook heb ik daar het prachtigste armbandje gekocht voor 50 Bs, met echte parels en helemaal natuurlijk. Kost echt niks als je vergelijkt wat een parel kost in Europa.
Verder heb ik mijn eigen oorbel ontworpen met een Guacharoveer. Carlos maakte die vervolgens voor ons dan.
De gekte van de Presidentenverkiezing wordt steeds groter hier. De ene: Corazion de mi patria en Radonski: Hay un Camino.
Wij zijn allemaal voor Radonski aangezien de andere ongeveer de nieuwe hitler is. Ipv de sein die Hitler had doet hij dat met een vuist en is puur en alleen geintereseerd in zichzelf en olie. Hij staat werkelijk op elke lantaarnpaal. Radonski zal zorgen voor de mensen, aangezien sommigen mensen alleen een fles water in de koelkast hebben staan, als ze die al hebben. Bovendien heeft iemand zijn touristenbedrijf verloren in Jakera omdat hij niet geinteresserd is in tourisme. Hij geeft ook voedsel aan de mensen om ze om te kopen en hij is ook nog is verschrikkelijk dik en lelijk.
HAY UN CAMINO!
de electie is 7 Oktober dus laat me weten wie er gewonnen heeft, want dan ben ik al in Peru!

Maandag gaan we naar Orinoco Delta. Best nerveus over maar ook heel erg zin in. We zullen 1 dag 11 uur kayakken en voor de rest elke dag, het is in totaal 8 dagen. Het is tussen de modder, feces van dieren en het vesrchrikkelijkste: Duizenden duizenden muskietos. Als je aankomt op het land word je werkelijk aangevallen en we moeten meteen lange kleren aan en daarop de muskietospray spuiten. Tja, dat wordt zwaar, maar hopelijk ook heel gaaf en ik weet zeker dat het een ervaring wordt waar ik heel veel van leer en altijd zal onthouden.
We shall seeee...

xxxxxxxxxxxx